Dan slechte woorden zijn goed
Een paar obscene woorden die op de plaats worden gesproken, kan niet erger worden opgeheven dan ochtendlaading. En als je jongleert, je vinger snijdt, zal de pijn aanzienlijk kleiner zijn. Waarom zijn verboden woorden zo shockeren en waarom het erg is. Leuk?
Toen het vliegtuig de landingsbaan in ging en zich van de plaats uit haastte, was een vrouw van ongeveer veertig, die het tijdschrift net rustig had gelezen, scherp rechtop, vastgeklampt aan de handgrepen van de stoel, en er was zo’n mat, die je zelden had horen.
‘Mam, je staat me niet toe om zulke woorden te zeggen!”-Een tiener dochter die in de buurt zit, was verontwaardigd. Maar een dame die aan aerofobie leed, was duidelijk niet tot fatsoen – een onvrijwillige uitbraak van randingen was een prachtig kalmerend middel. Anders zou ik een dokter moeten bellen.
Waar je ze kunt horen
Als de meesten van ons soms soms zweren, betekent dit niet noodzakelijkerwijs dat we slecht worden grootgebracht, vatbaar voor schokkend, we hebben een slechte vocabulaire, of weten we niet hoe we onszelf moeten beheersen. In sommige situaties, bijna alle. Bijvoorbeeld, jezelf met een hamer op de vingers geraakt.
Bovendien breekt er geen vloek uit, maar een van de taal die aan deze zaak is vastgelegd. In het Russisch kan het een “duivel”, “verdomd” of iets sterkers zijn, maar niet “God” of “geen vijgen voor jezelf”.
Situaties waarin sterke uitdrukkingen om een taal vragen, zijn veel diverser dan het lijkt. Vloeken zijn geschikt tijdens seks en combineren gesloten mannelijke gemeenschappen, dienen als een overvloed aan volwassenheid voor adolescenten en emancipatie – voor feministen.
Italianen soms, zonder schaamte, schreeuwen: ‘Idioto!”, Knuffelen op het platform van oude vrienden. Het is duidelijk dat ze gewoon blij zijn om elkaar te ontmoeten, in tegenstelling tot de bestuurder in Duitsland, die de schrijver Vladimir Voinovich hielp de taalbarrière te overwinnen en tegen hem te schreeuwen: “Du bist ein idioot!”
Welnu, sommigen hebben het gewoon over obsceniteiten van liefde voor kunst: misbruik is altijd geïnteresseerd geweest in mensen met literaire smaak, daarom is niet-normatieve woordenschat aanwezig zowel in Engelse limers als in het proza van Yuza Aleshkovsky, en zelfs in Pushkin’s letters.
Waarom spreken we ze uit?
“De gemeenschappelijke noemer van alle vloeken is een krachtige emotionele lading, die we eigenlijk vermijden om het zo te gebruiken,” is de psycholinguist Steven Pinker zeker.
Verschillende vloekwoorden veroorzaken verschillende sterke gevoelens onder hen – ontzag (vóór God), angst (hel en ziekten), walging (tot lichamelijke ontlading), haat (voor verraders en minderheden) of lust (als het gaat om seks).
“Omdat we de betekenis van de woorden automatisch waarnemen (wanneer we het beroemde woord zien, kunnen we niet anders dan beseffen wat het betekent), doet de uitspraak van vloeken de luisteraar onvrijwillig denken in een onaangename richting,” vervolgt Stephen Pinker. Dus de spreker legt een bepaalde gedachten van gedachten op aan anderen (of zichzelf), en hij kan het op verschillende manieren doen.
Maar je kunt de tabu -woorden en beschrijvend gebruiken om de houding uit te drukken ten opzichte van waar we het over hebben als fatsoenlijke vocabulaire niet voldoende lijkt. We gebruiken idiomen die obscene woorden bevatten om esthetische redenen (om een rood woord) of om nauwe relaties met de gesprekspartner te benadrukken.
De meest verontschuldigen zijn de emotionele epithetten die worden gebruikt uit de volheid van gevoelens (“Ah ja pushkin, ah ja bitch zoon!”), En de uitroepen die ontsnapten uit pijn, angst en ernstige spanning, omdat bewezen is dat ze stress verzachten.
Dus de vrijwilligers werden gevraagd om zijn hand in ijzig water te houden en pijn te verdragen, obsceen. Toen was het nodig om hetzelfde te doen, neutrale woorden uit te spreken. In het eerste geval hielden de proefpersonen langer en nam de pijn sneller af dan 1 .
“Waarom worden sommige woorden een taboe, terwijl anderen dat niet doen – een groot raadsel”
Welke levensgebieden “grondstoffen” voor vloeken leveren?
Stephen Pinker, professor aan Harvard University (VS): Uit gegevens van veel talen blijkt dat dit de sfeer van heilig is (godslastering is de historische wortel van het misbruik), seks, lichamelijke ontslag, ziekte en de namen van sociale categorieën veracht door de samenleving (Jood of Prostituee).
Seks taboes is bekend en begrijpelijk. Toegegeven, ooit pleitten de feministen voor het recht om openlijk over zo’n aangename bezetting te praten, maar toen bleek dat tevergeefs: vanwege de asymmetrie van seksuele relaties, misbruik geassocieerd met seks, “nuttig” voor mannen en meer aanstootgevend voor Vrouwen, dus nu worden seksuele woorden gelijkgesteld aan intimidatie.
Wat betreft de ontlading, zelfs zulke zachte uitdrukkingen als kwijlen, snotty en etterend, zijn beledigend, en niet te vergeten meer afstotende stoffen. Een van de verklaringen dat menselijke ontlading de meest voorkomende manieren was om ziekten te verspreiden en veroorzaakte daarom angst en walging.
Hoe verboden woorden veranderen in de tijd?
Sommige taboes verdwijnen, maar in plaats van hen zijn er nieuw. Engelse tieten (“tieten”) bijvoorbeeld tot voor kort was het obsceen, en nu is het toegestaan. Слово «ниггер» в рассказах Марка Твена выражало всего лишь пренебрежение, теперь же за его употребление Geen Erectie можно сесть в тюрьму.
Vloeken zoals “Damn you!”Of” de pest voor beide huizen “eerder serieus waargenomen en daarom sterke emoties veroorzaakte, en nu klinken ze onschadelijk: we zijn niet bang voor de pest of de duivel.
Aan de andere kant ontstaan nieuwe angsten en nieuwe taboes: zeg, in plaats van het woord kanker (“kanker”), zulke eufemismen als grote c (“woord over c”), neoplasma, tumor, oncologie en, ten slotte, formulering van formulering van De necrologen komen steeds vaker voor: “Ernstige langdurige ziekte”.
Er wordt aangenomen dat er in de Russische taal een zeer strikt verbod is op obsceen misbruik. De kracht van het taboe in verschillende talen is echt niet hetzelfde?
Zeker. Het extreme geval van de Dirbal -taal die mij kent, waarin alle gewone woorden taboe zijn, als het gesprek plaatsvindt in aanwezigheid van sommige familieleden van zijn vrouw of echtgenoot. U moet in deze situatie een ander woordenboek acceptabel gebruiken.
Meestal zijn er in de taal niet veel woorden onaanvaardbaar in een beleefd gesprek, maar om te voorspellen welke woorden het meest onfatsoenlijk zijn, is onmogelijk. Dus, voor de Fransen en de Britten, klinkt het woord met de betekenis van “shit” veel moeilijker dan voor de inwoners van Quebec. Maar de vloeken van heilige oorsprong (wat betekent “daro -guard”, “Potir” en “Holy Gifts”) voor de Francocrocias – de top van obsceniteit.
De katholieke kerk was hier zo bezorgd over dat ze besloot medeburgers te verlichten met de hulp van billboards, waar deze woorden in grote letters werden geschreven, en onder hen – een verklaring van hun ware (religieuze) betekenis. Een journalist reageerde als deze op deze campagne: “Is er echt niets meer voor een heilige?”
Soms zweren we in de taal van iemand anders: in Moskou kun je een Russische mat horen in de vreemde taal van bezoekers of Engels misbruik in de toespraak van de Russische jeugd. Waar heeft het het over?
De emotionele halo van het woord wordt in de kindertijd geabsorbeerd, daarom veroorzaken obscene woorden in hun moedertaal meer opwinding dan op een vreemde (dit bewijst een andere mate van verandering in huidgeleidbaarheid tijdens de reactie daarop). Daarom is het vloeken om pijn te verlichten beter in je moedertaal, maar stroomde vloeiend en wilde niet shockeren, op die van iemand anders. Zoals echter naar kritiek luisteren: buitenlands misbruik lijkt zachter.
